Mijn laatste land in Centraal Amerika...PANAMA!

Het einde nadert, het einde van mijn geweldige avontuur. Vijf maanden van huis, vijf maanden van verschillende en intense emoties, de vele indrukken, alle lieve mensen die ik heb mogen ontmoeten, me omgeven door prachtige natuur, de heerlijke temperaturen heerlijk en vijf maanden Spaanse taal om me heen.

Mijn laatste blog schrijf ik op mijn kamer in een fijn hostel in Panama city. Net gedouched, helemaal schoon en klaar voor de reis. Mijn backpack is ingepakt...alleen iets voller dan toen ik begon. Nog even mijn ervaringen in Panama met jullie delen en dan heerlijk slapen. Om 6.00 uur gaat mijn wekker en ik word om 7.00 uur opgehaald. Het zal ong 20 uur duren voordat ik land op Schiphol. Een lange reis voor de boeg...

Terwijl Sinterklaas volop aan het feestvieren was op de basisscholen, vertrok ik met Wessel en Laura richting de grens van Panama. We werden om 4.00 u opgehaald door een auto met laadklep. Die bracht ons naar de bus. Een hele oude Amerikaanse schoolbus. Daarmee gingen we over een onverharde weg, door het platteland van het schiereiland van Drake Bay. De tocht duurde ong anderhalf uur. We kwamen aan bij een verharde weg en daar moesten we wachten op de bus naar Sierpe. Die rit duurde twee uur, waarvan we het grootste gedeelte moesten staan. Aangekomen in Sierpe moesten we weer een andere bus nemen, die bracht ons naar de grens. Daar een stempel gehaald. Die kreeg ik eerst niet omdat ik geen entreestempel had van Costa Rica. Raar!! Hoe kon ik destijds vanuit Nicaragua Costa Rica binnen komen? Minpuntje voor de douane ;-). Uiteindelijk de stempel toch gekregen. Bij de grens van Panama moest ik mijn ticket laten zien en mijn credit card en toen waren we eindelijk in Panama. We namen de bus naar David, waar we twee nachten verbleven. Er was niet veel te doen daar, maar dit was meer de plek om vanuit hier naar de verschillende trekpleisters van Panama te gaan.

Vanuit David ben ik alleen naar Bocas del Toro gegaan, daar ging ik Imke en Therese weer ontmoeten. Deze meiden ken ik van het project.

Bocas del Toro is de hoofdstad van de gelijknamige Panamese provincie Bocas del Toro. De kleine stad is gelegen op een schiereiland in het zuidoosten van het eiland Colón, het noordelijkste eiland van een archipel voor de Caribische noordwestkust van Panama.
De stad is het toeristische centrum van de archipel. Men is er gespecialiseerd in ecotoerisme en all-inclusive-toerisme. Naast het eiland Colón trekken ook de naburige eilanden, vooral het eiland Bastimentos toeristen. Door de ongerepte mangrovebossen en koraalriffen komen veel toeristen hier ook voor het scubaduiken en snorkelen. Wij verbleven op het eiland Bastimentos. Op dit eiland zijn geen wegen, rijden geen auto's en de populatie bestaat uit Jamaicanen. We hebben onze tijd heerlijk chill doorgebracht. Lekker aan het strand liggen, relaxen en een dagtripje geboekt.

Nadat ik afscheid had genomen van de meiden ben ik naar Boquete gegaan. Boquete is een plaats vlakbij de vulkaan Barú, deze plek heeft een heerlijk koel klimaat. Het ligt op 1200 meter hoogte. Boquete is bekend om de vele koffieplantages en natuurlijk de vulkaan, die beklommen kan worden. Ik heb me alleen maar gehouden bij hiken en een koffieplantage bezoeken. Als koffiedrinker vond ik het wel belangrijk om iets meer over koffie te weten. En dat is me gelukt. Met de nodige koffie in mijn rugzak ga ik richting huis. Dus...koffie uit Panama en Costa Rica at me casa ;-).

En dan...mijn laatste bestemming...Panama City. Vanuit Boquete in alle vroegte vertrokken en een hele lange reis naar de grote stad gemaakt. Ongeveer 7 uur in de meest luxe bus gezeten die je maar kan voorstellen. Het was een dubbeldekker en ik had de beste plek. Helemaal bovenin en dan vooraan. Had 180 graden uitzicht! Een prachtige rit door de binnenlanden van Panama.
In het hostel heb ik (weer) een stel ontmoet. Samen met hen ben ik naar het Panamakanaal geweest. Erg indrukwekkend om het in het echt te zien.
Het Panamakanaal is een ruim 81 km lang kanaal. Het loopt door de landlengte van Panama en verbindt de Caraïbische Zee met de Grote Oceaan. Het kanaal is een belangrijke ader in het intercontinentale transport omdat men anders om Zuid-Amerika heen zou moeten varen. Een vrachtschip moet ongeveer $ 300.000 betalen om door het kanaal te varen. 100 jaar geleden zijn ze begonnen aan het bouwen van het kanaal.

Daarna zijn we naar de wijk Casco Viejo gegaan. Deze wijk is het meest historische gedeelte van de stad. Er waren grote verschillen te zien in het uiterlijk van de gebouwen. Het ene moment zagen we mooie kolonische gebouwen en vlak ernaast vervallen huizen, die er grijs en grauw uitzagen. Er was een lokale markt en we hebben daar heerlijk rondgestruind.

Dat was mijn laatste trip van mijn reis. Ik heb ontzettend genoten van al het moois dat ik heb mogen zien en heb mogen meemaken. De afgelopen vijf maanden zijn erg intensief geweest en ik kijk terug op een geweldige tijd, een tijd om nooit meer te vergeten. Costa Rica zit voor altijd in mijn hart en zal altijd speciaal voor mij blijven.

Iedereen bedankt voor het lezen van mijn verhalen en voor jullie reacties. Het was erg leuk om te weten dat mijn verhalen gelezen werden en dat jullie ervan genoten hebben.

Geniet!

Leef in het moment!

PURA VIDA