Mijn laatste week Projects Abroad

Honderden flashcards ontworpen....kilometers papier geknipt....uren doorgebracht op Google en ISLCollective.com.....meters boeklonfolie er doorheen gejaagd....vele prittstiften opgemaakt... honderden vellen gekleurd papier beplakt..... Ik heb de klus geklaard!! Het is gelukt!!! Alle 60 lessen zijn klaar en ze zitten overzichtelijk en geordend in de ordners. Dat moet ook, want het zijn ordners...dat moet geordend, hahaha..

Het werken op het kantoor van Projects Abroad was super gezellig. Samen met Jessica, Gabriëlla, Laura, Maria, Luis en Andres heb ik vele plezierige momenten gekend. Elke ochtend als ik binnenkwam zette ik mijn spullen neer en deed meteen de radio aan. Internet is zoo handig. Ik wilde het personeel graag kennis laten maken met de Nederlandse muziek. Mijn ochtend begon dan ook altijd met de Koen en Sander Show! Voor mij dus geen Chiel in de ochtend. Zo klonk er dus regelmatig Marco Borsato, Ilse deLange en Nick en Simon door het kantoor. Gaby was erg gecharmeerd van Nick, nadat ik haar wat foto's had laten zien.
Op kantoor werd er (op de Costa Ricaanse manier..mañana mañana) gewerkt, maar er was ook regelmatig tijd voor leuke en geinige momenten. Er hing altijd een echte meidensfeer. Er werd volop gepraat over het weekend, de verschillende kapsel die gedragen werden (regelmatig werd mijn haar even van dichtbij bekeken) en natuurlijk de teennagels! Ja ja... Ik had me helemaal aangepast aan de cultuur hier...Ticonagels!!

Maar....slecht nieuws!!! Gaby kwam van de week naar mij toe en ze vertelde me dat het kantoor van Project Abroad Liberia eind december gaat sluiten. Vanaf 2014 is er dus geen Project Abroad meer in Liberia!! Dit is vreselijk nieuws! Geen vrijwilligers meer die de leerkrachten kunnen ondersteunen bij het lesgeven. Geen vrijwilligers die Engelse les gaan geven aan de Tico's... Huh..geen Engelse lessen? Dat betekent dat mijn werk, het maken en voorbereiden van 60 lessen, waar de vrijwilligers in de toekomst gebruik van konden maken, voor niets is geweest?!?! Gelukkig stelde Gaby me gerust. Al mijn lessen zouden meegaan naar Heredia, het nog enige kantoor in Costa Rica. Maar in Heredia wordt geen Engelse les gegeven aan de Tico's. Dit moet nog helemaal opgestart worden. Ik hoop zo dat het project gestimuleerd wordt, want het is zo belangrijk voor de mensen hier om Engels te spreken. En natuurlijk ook omdat ik er zo hard aan gewerkt heb, het zou zonde zij als al het materiaal in de vuilnisbak belandt. Maar even afwachten....eerst maar eens met Max het één en ander bespreken.

Liberia...de stad waar ik de afgelopen drie maanden heb gewoond. Het voelde een beetje gek om hier weg te gaan. Aan de ene kant is het goed, want ik ben wel toe aan andere plekken en misschien iets minder hitte. Aan de andere kant is het ook een stukje avontuur achterlaten, de plek waar mijn 'missie' begon en waar ik vele mooie en emotionele momenten heb beleefd.
Liberia..de stad van de heerlijke Italiaanse ijsjes, de vele lekkere cappuccino's, de kraaiende en zingende vogels in het park, de gezellige winkeltjes met hun mooi versierde gevels, de hitte, de regen, het veilig voelen, de vriendelijke mensen, de vele scholen en kinderen, de plek waar iedereen elke dag vroeg in de weer is om naar het werk of naar school te gaan, de stad die nooit stil lijkt te zijn, de stad die vele mensen geliefd is. De stad die een belangrijke plek heeft gekregen voor mij. Vanaf nu alleen maar een herinnering.....