Een nieuw project...

Het is alweer enige tijd geleden dat ik een verhaal heb geschreven op de site. Tijd voor weer een update! Ik had al verteld van het feit dat het niet zo'n storm liep met de aanvragen om de leerkrachten te helpen. Nou.....de leerkrachten laten nu op verschillende manieren merken dat ze liever niet meer willen dat ik in de klassen kom. Afspraken worden voor de vierde of vijfde keer afgezegd of ze maken geen nieuwe afspraken meer, kortom..de behoefte is er niet meer, helaas....:-(
Dit zat mij natuurlijk een beetje dwars en ik wilde graag de achterliggende gedachte weten. In gesprek met verschillende mensen kwam ik erachter dat de leerkrachten zich waarschijnlijk bedreigd voelen door mij, ondanks dat ik me opstel als een naaste collega. Volgens de baas van Projects Abroad komt het waarschijnlijk door dat de leerkrachten van zichzelf denken dat ze niet zulke hele goede leerkrachten zijn. Komt er dan een 'expert' in de klas (zoals Max mij heeft omschreven naar de leerkrachten) en ik ga evalueren wat ik heb gezien en voorzichtig probeer weer te geven waarin ik nog verbetering zie, dan wordt dat gevoel alleen maar meer bevestigd. Ze weten dat ze verbetering moeten aanbrengen, maar ze weten niet goed hoe, maar daarnaast laten ze ook niet iemand toe omdat dit te bewerkstelligen. Het openstellen en kwetsbaar durven te zijn, is toch iets wat erg lastig wordt gevonden.
Ik heb mn best gedaan om de leerkrachten te overtuigen, maar op een gegeven moment heb ik me erbij neergelegd en realiseerde me dat het 'trekken aan een dood paard' was en ben ik gaan kijken naar een ander project, omdat ik me graag nuttig wil voelen. En dat project heb ik gevonden!!!

Projects Abroad maakt het mogelijk voor Tico's (zoals de Costa Ricanen graag genoemd worden) om deel te nemen aan een cursus Engels. Deze cursus wordt gegeven door de vrijwilligers van Project Abroad. Elke dinsdag en donderdag geven zij Engelse les aan de Tico's. Deze cursus duurt in totaal drie maanden.
Ik ben ook één van de vrijwilligers die deze lessen geeft. Het is zoooo leuk!! Je leert de Tico's kennen en ik kan mijn Spaans oefenen, want hun Engels is net zo goed als mijn Spaans, nog niet heel goed dus.. Ze zijn erg gemotiveerd en dat geeft me erg veel energie. Daarnaast vind ik het heel erg leuk om weer les te geven, iets wat ik al een hele tijd niet heb gedaan. Ik ben nu een aantal weken hiermee bezig en andere vrijwilligers raken ook enthousiast om les te gaan geven. De meeste vrijwilligers zijn er maar voor een paar weken, er wordt dus regelmatig van 'leerkracht' gewisseld. Ik merkte dat de vrijwilligers het lastig vonden om goede lessen voor te bereiden en ze wisten niet goed hoe ze dit aan moesten pakken. Dit is logisch omdat het nog jonge studenten zijn die soms net van de middelbare school komen en natuurlijk omdat ze geen leerkrachten zijn.

Toen ik dit allemaal zo eens overdacht en besefte dat er geen structuur in de lessenplanning zat, dat er geen systeem was om de gegeven lessen bij te houden en dat iedereen eigenlijk maar deed wat ze achtten dat goed was, ontstond er een idee in mijn hoofd. Er is behoefte aan structuur, overzicht en ordening! Yes...een nieuw project was ontstaan. Ik, als leerkracht, kon het natuurlijk niet verkroppen dat er zonder leerlijnen en goed opgebouwde lessen gewerkt werd, daar moest verandering inkomen ;-).. En hoewel ik soms best chaotisch kan zijn, weet ik ook dat ik vanuit een bepaalde chaos weer orde en structuur kan creëren. Ligt natuurlijk helemaal aan de chaos, hahaha.. Maar deze chaos was te doen. Dus

Van Max heb ik een mooi document gekregen waarin andere vrijwilligers van een ander project, een 60 tal lessen hebben uitgewerkt. Fantastisch! De lessenplanning was er, nu alleen nog filteren en de juiste materialen erbij zoeken. Dat klusje klaar ik wel even!
Nu ik ermee bezig ben, realiseer ik me dat het een behoorlijke klus is...ik heb me er best op verkeken, maar ik werk hard om het af te krijgen. Ik heb nog ongeveer 7 dagen om het af te krijgen en ik wil dat het lukt, maar ik weet het niet. Het zal aanpoten zijn. Ik ben nu 2 weken bezig en heb 36 lessen af, ben net over de helft... We zullen het zien!! Met 3FM op de achtergrond, knip en plak ik mij een weg in de rondte, hahaha. De blaren op mijn vingers, maar het maakt niets uit...ik heb energie voor 10!!

Over een tijdje staan er mappen in het kantoor van Project Abroad met complete, voorbereide lessen, die volgens een goede didactisch verantwoorde manier opgebouwd zijn en hopelijk kan dat ervoor zorgen dat de Tico's op een effectievere manier Engels leren.

Oeps....de laatste dagen zijn aangebroken.. Nog drie weken en dan zit mijn project erop... Drie weken! Wat gaat het snel! Nog maar even knallen voordat ik Costa Rica verder ga ontdekken.
Gelukkig heb ik in de afgelopen tijd veel tijd en ruimte gekregen om hier en daar uitstapjes te kunnen maken. Het is een voorrecht om naar de meest prachtige plekken af te reizen in de weekenden...gewoon omdat het kan!

Vorige week waren we drie dagen vrij, de leerkrachten hadden een congres, dus geen school. Samen met Kari, zij is een nieuwe vrijwilligster uit Noorwegen, ben ik naar Manuel Antonio geweest. Manuel Antonio is een klein Nationaal Park, gelegen aan Pacific Coast. In 2012 werd het park benoemd als één van de 12 mooiste parken van de wereld. Het park heeft één van de meest mooie landschappen van de wereld, met verschillende baaien en witte stranden. Het ligt tussen bergen en het tropische bos grenst aan het strand. Een prachtige plek om vier dagen door te brengen, lijkt mij.
Het was er inderdaad prachtig!! Het weer was wederom geweldig en de hostels prima voor elkaar. Vanuit mijn bed, een kingsize bed (!!!!!), direct uitzicht op zee. Ik hoefde mijn hoofd maar op te tillen en kon de zee al zien..
We hebben eerst een paar dagen lekker gechilled. En zaterdags zijn we het national park in geweest. We hebben een gids gehuurd en zijn met hem door het park gelopen. Het was ongelooflijk hoe goed hij verschillende dieren zag. We zagen een grote sprinkhaan, een hagedis, een leguaan, een luiaard, verschillende cappuccino aapjes, wat insecten, een baby leguaan, pelikanen, en nog veel meer. We liepen verwonderd door het park en kwamen bij de ene mooi baai na de andere. Na een vermoeide trip, want ik wilde natuurlijk ook wat leuke en interessante dieren spotten, hebben we op het strand een lekker stokbroodje kaas gegeten....ooohhh..die was lekker!!! Wat kan een Hollander kaas toch missen...vooral de echte goede kaas. We moesten het hier maar met de lokale kaas doen..
Daarna zijn we weer naar het strand geweest en daar hebben we gechilled. Maar dat duurde niet lang aangezien de lucht donkerder werd en het begon te regenen.

Een mooie plek om te zijn geweest...maar raar dat je weet dat je er waarschijnlijk nooit meer terugkomt..

Costa Rica is mooi!!